سکوتهای دنباله دار

تقریبا هر کی را می‌بینم کرونا گرفته . شاید اخرالزمان هم یک همچی وضعی باشه که درش مردم به حال خودشون رها می‌شن چسبندگی بین انسانها از بین می‌ره و فصل سکوت و سرما از راه می‌رسه . مرگ در نهایت اشتباه بودن نگاه ما به زندگی را نشون می‌ده ولی گاهی وقتا این ما نیستیم که می‌میریم بلکه اساس زندگی می‌میرد وقتی صندلی ورزشگاهها خالی می‌ماند وقتی تاتر و سینما تعطیل می‌شود وقتی میافرت و شنا و کنسرت و رقص نیست وقتی بغل کردن و بوسیدن و حتی رستوران نیست این زندگی هست که می‌میرد . امسال حال زندگی خوب نیست . مردم سر دماغ ندارند . اگه بگیم یک سالیه برای چرت ردن و خمیازه کشیدن و شنیدن حرفای منفی .... البته این تمام حقیقت نیست خیلی وقتا مردم سالهای زیادی در سایه جنگ زندگی کرده ان . خیلی اتفاقات شخصی گاهی سالها شرایط را برای یکی مشکل می‌کند . من در همه حال از زندگی دفاع می‌کنم علاقه‌های شخصی را دست کم نگیریم کار فقط یک قسمت از زندگیست آرزوها وقتی منتظر می‌مانند بیشتر رسیده و آبدار می‌شوند . کسان زیادی را در زندگیم دیده ام که آرزوی کال و نارسی را گاز زده‌‌ان‌و دهانشان از این طعم گس شده و مانده اند چطور این موفقیت نیم بند را قورت بدهند یا چگونه انرا بالا بباورند .